Ervaringen in Jinja
Blijf op de hoogte en volg Anja en Tine
01 Februari 2017 | Oeganda, Jinja
Onze laatste week vliegt alweer voorbij. Vandaag is het woensdag en zijn we 4 dagen in Jinja. We logeren bij James die het project Patricks children vertegenwoordigt in Uganda. We hebben een mooie kamer met uitzicht op het Victoria meer. Dus niks armoede meer. Hier lopen we echter tegen heel andere zaken aan. We hebben moeite om inzicht te krijgen in het project en wat daarbij hoort. Op maandag brengen we een bezoek Aan een klein naai atelier dat is opgericht om weduwen en vrouwen in grote armoede met hun kinderen te helpen. Ze leren er naaien terwijl hun kinderen naar de school kunnen die bij hetzelfde project hoort. Ze kunnen naderhand voor zichzelf beginnen want er zijn hier heel veel naaisters. Ze blijven echter het project met 20% van hun inkomsten steunen waardoor het project kan groeien. De dagelijkse leiding is in handen van een heel prima jonge man die hiervoor is aangenomen. Hij is social worker en zet de lijnen uit. Het bedient nu nog maar 6 vrouwen en hun kinderen en ze hebben 2 naaimachines. Ook hier weer de trapnaaimachines van Singer uit de jeugd van onze moeders. Ze nemen opdrachten aan van klanten en daarvan leren de vrouwen het vak. Er is behoefte aan van alles maar met name materiaal. Wij probeerden de machines maar dat is nog een hele kunst. Dit is zeker een zinvol project wat ook goed op papier staat en is onderbouwd. De dagen erna brengen we door met een bezoek aan een kinderhuis. Maar dat blijkt zo ontdekken we op dag 2, eerder een groot vrijwillig pleeggezin te zijn met 16 kinderen. In 2012 begonnen als priveopvang van zwervende wees kinderen hebben Michael en Sylivie nu een groot huis gehuurd waar zijzelf met 1 kind in wonen samen met de 16 wezen. Deze mensen strugglen om geld bijeen te vergaren om dit te kunnen volhouden. Ze hebben er een school bij opgericht waar ook betalende kinderen naar toe komen. Eerst probeerden ze home scholing te geven want beide zijn goed opgeleid. Zij is onderwijzeres hij studeerde theologie. Nu is hij de schooldirecteur en probeert met de school geld te genereren waardoor ze de kinderen kunnen blijven opvangen. Steun komt alleen van giften. Vaak onregelmatig. We hebben ook hier de registratie op gevraagd en gevraagd naar hoe ze de inkomsten verantwoorden. We zijn erg onder de indruk wat deze mensen doen. We hebben van alles achter gelaten waar behoefte aan was. Denk aan zeep, lakens, handdoeken, en eten. Maar uiteraard is hier behoefte aan meer structurele hulp. Het immense Godsvertrouwen wat we hier en ook veel vaker tegenkomen maakt ons vaak wat beschaamd. Hun verhalen zijn ook inderdaad vaak vol van mooie gebeurtenissen. We lopen hier naast mooie ervaringen ook tegen praktische problemen aan. Wanneer word je als Muzungu ( wit mens) nu wel en niet financieel gebruikt? Dat maakt ons soms argwanend . De reacties van mensen... Wat bedoelen ze?... We zitten ook weer volop achterop brommers. Zelfs over de snelweg. Geen keus...we moeten wel. Het eten is soms een uitdaging te noemen. Wel erg lokaal
-
01 Februari 2017 - 18:23
Nicoline:
Beste Tine en Anja
Wat een vol vat met errvaringen en herinneringen nemen jullie mee naar huis!
Dat zal wel een tijdje duren om alles een plekje te geven.
Tegelijkertijd herken ik bij het lezen dat indrukwekkende gevoel- vooral als je die inspirerende geloofsbeleving van nabij mee maakt ondanks (of dankzij?) de omstandigheden waarin de mensen leven.
Veel succes en plezier deze laatste dagen!
Groetjes van Nicoline
-
01 Februari 2017 - 19:51
Ariette:
Ha stoere vrouwen,
Ik zie jullie al met wapperende haren achter op de brommers op de snelweg! Ik ben benieuwd naar de verhalen die ik tussen de regels door vermoed.
Fijn dat jullie in ieder geval nu een betere slaapgelegenheid hebben. Tot gauw en goede laatste dagen.
Liefs,
Ariette -
02 Februari 2017 - 11:06
Marga:
Hoi meiden,
Wat een verhaal weer zeg! Ik ben benieuwd naar jullie verhalen en belevenissen maar dan persoonlijk. Geniet nog van de laatste dagen en als we niets meer van jullie horen een hele goede terugreis.
Liefs Ruud en Marga -
03 Februari 2017 - 10:21
Henny Hempenius:
Hallo dames,
Met aandacht en ontzag weer jullie verhalen gelezen! Ik begrijp helemaal het wantrouwen met betrekking tot het financiële aspect.
Ik zou ook zelf ook zeker van alles en nog wat willen geven en achterlaten!
Ik hoop dat jullie ook hier met toch een goed gevoel weer vertrekken en mooie laatste dagen mogen beleven.
Goede reis terug!!
Groetjes,
Henny Hempenius
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
